پرخوری مرضی ، یک اختلال روانشناختی در خوردن مواد خوراکی است که با دوره های خوردن زیاد (مصرف مقدار زیادی غذا در یک وعده) مشخص می شود. این بیماری می تواند برای زندگی فرد تهدیدی جدی به شمار رود. این امر بدون احساس کنترل بر رفتارهای خوردن و به دنبال آن روشهای نامناسب برای کاهش وزن از جمله بالا آوردن، روزه گرفتن، تنقیه کردن ، استفاده بیش از اندازه ملین ها و ادرار آور ها یا ورزش اجباری همراه است.

 به نظر می رسد که این اختلال در اواخر دوره کودکی یا در آغاز بزرگسالی بروز می کند. زنان بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می شود. مبتلایان به این بیماری اغلب رفتارهای مربوط به پرخوری را به صورت مخفیانه انجام می دهند، در هنگام پرخوری احساس شرم و شرم زدگی می کنند. این افراد از نظر وزن و قد معمولاً در محدوده طبیعی هستند. با این حال، ممکن است از افزایش وزن در هراس بوده، گرایش به کاهش وزن داشته و ممکن است از بدن خود ناراحتی شدید داشته باشند.

 علت های پرخوری مرضی

علل دقیق پرخوری مرضی روشن نیست، اما بررسی ها نشان می دهند که آمیزه ای از ویژگی های شخصیتی، هیجانی و الگوهای تفکر و همچنین عوامل زیست شناختی و محیطی ممکن است در این زمینه موثر باشد. پژوهشگران همچنین باور دارند که اختلال در خوردن غذا ممکن است با ناخشنودی از اندازه اندام های بدن خود و نگرانی شدید از شکل آنها آغاز شود. معمولاً افراد مبتلا به پرخوری مرضی اعتماد به نفس پایینی دارند و از اضافه وزن می ترسند. این واقعیت که پرخوری مرضی در فرزندان و خانواده ها دیده می شود، همچنین گویای آن است که استعداد دچار شدن به این بیماری ممکن است ریشه های ارثی داشته باشد.

 علائم پرخوری مرضی

علائم پرخوری مرضی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خوردن بدون کنترل
• در تلاش برای کاهش وزن، استفراغ یا سوء استفاده از ملین ها یا داروهای ادرار آور
• حمام کردن پی در پی پس از غذا
• ورزش بیش از اندازه
• اشتغال خاطر داشتن با افزایش وزن بدن
• مشکلات دندانپزشکی
• گلو درد
• افسردگی یا نوسانات خلقی
• غدد متورم در گردن و صورت
• سوزش سر دل، سوء هاضمه، نفخ
• پریودهای نامنظم
• ضعف، فرسودگی، قرمز شدن چشم ها

 پیامد ها و گرفتاری های پرخوری مرضی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• فرسایش مینای دندان به دلیل ماندن مواد اسیدی در حفره های دندان
• حساسیت دندان به غذای گرم یا سرد
• تورم و درد در غدد بزاقی ( به دلیل بالا آوردن های پی در پی )
• زخم معده
• پارگی معده و مری
• اختلال در عملکرد طبیعی آزاد کننده روده
• از دست رفتن آب بدن
• ضربان قلب نامنظم
• حمله قلبی (در موارد شدید)
• کاهش میل جنسی
• افزایش خطر  اقدام و رفتار خودکشی
  
  

 درمان پرخوری مرضی

درمان پرخوری مرضی نیاز مند توجه به نیازهای بدنی و روانی فرد دارد. درمان ممکن است شامل مشاوره روانشناختی و مصرف دارو باشد. داروی ضد افسردگی فلوکستین (Prozac) برای درمان پرخوری مرضی توصیه شده  است. در بسیاری از موارد، درمان توسط تیمی از متخصصان پزشکی، کارشناسان تغذیه و بهداشت روان انجام می شود. دستاورد ایده آل درمان، بازگرداندن تندرستی و الگوهای عادی خوردن است.

 پیش آگهی بیماری پرخوری مرضی

درمان پرخوری مرضی دشوار است. بسیاری از افراد بهبود می یابند، اما هر از چند گاهی بیماری بازگشت می کند. افزون بر این، برخی از افرادی که به عنوان "درمان شده " در نظر گرفته می شوند در طول زندگی با الگوهای غذایی کمتر از اندازه معمول ادامه می دهند. اما به طور کلی، چشم انداز افراد دچار پرخوری مرضی مثبت تر از چشم انداز افراد مبتلا به بی اشتهایی مرضی  است، که یکی دیگر از اختلالات خوردن است.

 آیا می توان از پرخوری مرضی پیشگیری کرد؟

از آنجا که دلیل واقعی بروز پرخوری مرضی روشن نیست ، دشوار است بتوان گفت که چگونه می توان از آن پیشگیری کرد. با این حال، ما در جامعه ای زندگی می کنیم که زن "ایده آل" که در رسانه ها به تصویر کشیده می شود تا اندازه زیادی دور از واقعیت است. مربیان و والدین می توانند به نوجوانان کمک کنند تا آن تصویری "ایده آل" را در چشم انداز خود قرار دهند. نوجوانان باید تشویق شوند که درک کنند که وزن مناسب بدن به معنی لاغری شدید نیست.

به طور کلی می توان پیش از وخیم تر شدن وضعیت، کسی را که گمان می شود دچار این اختلال باشد به سوی رفتارهای سالم تر یا درمان حرفه ای راهنمایی کرد. در اینجا به برخی شیوه های کمک کننده اشاره شده است:

• بدون توجه به اندازه یا شکل اندام های آنها، یک تصویر سالم از بدن را در فرزندان خود پدید آورید و آن را تقویت کنید. به آنها آموزش دهيد تا به روشهايی غير از ویژگی های ظاهری به خود اعتماد به نفس ببخشند.
• وعده های غذایی منظم و لذت بخش خانوادگی داشته باشید.
• از گفتگو در باره وزن در خانه خودداری کنید. در عوض بر داشتن سبک زندگی سالم متمرکز شوید.
• از روی آوردن به گرفتن رژیم های غذایی خودداری کنید، به ویژه هنگامی که رفتارهای ناسالم برای کنترل وزن مانند روزه گرفتن، استفاده از مکمل های کاهش وزن یا مسهل ها یا بالا آوردن داشته باشید.
• با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی اولیه گفتگو کنید. ممکن است او بتواند شاخص های اولیه یک اختلال در خوردن را شناسایی کند و از پیشرفت آن پیشگیری کند.
• اگر گمان می کنید که خویشاوند یا دوست خود دارای مشکلات غذایی است که می تواند به اختلال در خوردن بیانجامد، یا نشان دهنده اختلال در خوردن است، درباره این موضوع با یک کارشناس تغذیه صحبت کنید و بپرسید که چگونه می توانید به وی کمک کنید.
  
  

  چه هنگامی باید برای درمان پرخوری مرضی اقدام کنیم؟

اگر شما یا هر یک از اعضای خانواده تان یک نگرانی و اشتغال فکری ناسالم با وزن و اندازه اندام های بدن پیدا کرده اید و یا به نظر می رسد که به برخی مواد خوراکی علاقه بیش از اندازه و بیجا دارید، بهتر است با یک کارشناس مراقبت های بهداشتی گفتگو کنید. باید گفت که این بیماری  هر چه زودتر درمان شود، شانس رسیدن به دستاورد های موفقیت آمیز بیشتر است.