از هر 4 کودک 3 کودک یا 300 میلیون کودک 2 تا 4 سال پیوسته تنبیه بدنی و یا خشونت روانی از سوی پدر، مادر و مراقبان تجربه می کنند
از هر 13 کودک، یک نفر از كودكی تا 17 سالگی مورد آزار  قرار گرفته اند.
پیامدهای سوءرفتار با کودکان، مشکلات بدنی و سلامت روانی در طول زندگی است. پیامدهای اجتماعی و شغلی سوء رفتار با کودکان در نهایت می تواند در سال های بعدی توسعه اقتصادی و اجتماعی یک کشور را کند کند.
کودکی که مورد آزار و اذیت قرار می گیرد، بیشتر از دیگران در بزرگسالی بدرفتاری می کند و از این رو خشونت از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود. بنابراین شکستن این چرخه خشونت بسیار مهم است و از این راه تأثیرات مثبتی چند نسلی پدید می آورد.

پیشگیری از سوءرفتار با كودكان پیش از شروع، امكان پذیر است و نیاز به رویكرد چند بخشی دارد.
روشهای پیشگیری مؤثر شامل حمایت از والدین و آموزش مهارتهای مثبت به پدر و مادر و افزایش قوانین برای بازداشتن تنبیه های بدنی و خشونت آمیز است.
مراقبت پیوسته از کودکان و خانواده ها می تواند خطر بازگشت دوباره سوء رفتار را کاهش دهد و می تواند پیامدهای آن را به حداقل برساند.
بدرفتاری با کودک در برگیرنده هرگونه رفتار آسیب زا و بی توجهی نسبت به کودکان و نوجوانان زیر 18 سال است و شامل انواع تنبیه های بدنی و یا عاطفی - هیجانی، سوءاستفاده جنسی، سهل انگاری یا بی توجهی نسبت به نیاز های اساسی کودک، و سوء استفاده های تجاری یا سایر موارد می شود که به آسیب های واقعی یا احتمالی به سلامت کودک، بقا، پیشرفت یا عزت نفس او در بستر ارتباط با دیگران، مسئولیت، اعتماد یا قدرت می انجامد

پیامدهای بد رفتاری با کودکان

بدرفتاری با کودک باعث رنج کودکان و خانواده ها می شود و می تواند پیامد های بلند مدت و گاهی ماندگار برای همه عمر داشته باشد. بدرفتاری موجب استرس می شود که با اختلال در رشد اولیه مغز همراه است. استرس شدید می تواند پیشرفت سیستم های عصبی و ایمنی را مختل کند؛ از این رو، در بزرگسالی، این کودکان آسیب دیده دچار مشکلات رفتاری، بدنی و بهداشت روانی مانند:
روی آوردن به خشونت یا قربانی خشونت شدن
افسردگی
مصرف سیگار
چاقی
رفتارهای جنسی پرخطر
بارداری ناخواسته
سوء مصرف الکل و مواد مخدر را در پی داشته باشد.
پیامدهای یاد شده، خود می توانند به بیماری های قلبی- عروقی، سرطان، خودکشی و عفونت ها و بیماری های آمیزشی بیانجامند. کودکانی که در کودکی هر نوع خشونت را تجربه کرده اند، 13٪ کمتر از سایر کودکان دبستان و دبیرستان را به پایان می رسانند.
فراتر از پیامدهای بهداشتی، اجتماعی و آموزشی ناشی از بدرفتاری با کودکان، تأثیر اقتصادی از جمله هزینه های بستری، درمانی، بهداشت روانی، رفاه کودک و هزینه های درمانی بلند مدت آن است.

عوامل خطر

کودک

تأکید بر این نکته مهم است که کودکان قربانی هستند و هرگز در بروز بدرفتاری مقصر به شمار نمی روند. ویژگی هایی که احتمال بدرفتاری با کودکان را افزایش می دهد عبارتند از:
زیر چهار سال داشتن کودک یا نوجوان بودن
ناخواسته بودن یا برآورده نشدن چشمداشت های پدر و مادر
داشتن نیازهای ویژه، گریه پیوسته یا داشتن ویژگی های بدنی نابهنجار،
ناتوانی های ذهنی یا اختلال عصبی

پدر و مادر یا سرپرست

ویژگی های پدر و مادر یا سرپرستان که می تواند خطر سوء رفتار با کودک را افزایش دهد، در برگیرنده موارد زیر است:
دشواری پیوند با نوزاد تازه متولد شده
شیر ندادن به نوزاد
خود در کودکی مورد بدرفتاری قرار گرفته باشند
نا آگاهی از چگونگی رشد کودک یا چشمداشت های غیرواقعی
مصرف الکل یا مواد مخدر، از جمله در دوران بارداری
اعتماد به نفس پایین
رنج بردن از نداشتن کنترل بر تکانه ها
داشتن یک اختلال روانی یا عصبی
درگیر بودن در فعالیت های جنایی
داشتن مشکلات مالی

برخی ویژگی های خانواده ها یا جگونگی ارتباط میان شرکای صمیمی، دوستان و همسالان که ممکن است خطر بدرفتاری با کودک را افزایش دهد، شامل موارد زیر است:
شکاف میان اعضای خانواده یا خشونت بین اعضای دیگر خانواده
جدا شدن از جامعه یا نداشتن یک شبکه پشتیبانی
از میان رفتن حمایت از نگهداری فرزند در خانواده
عوامل اجتماعی و جامعه
ویژگی های جامعه و اجتماعی که ممکن است خطر بدرفتاری با کودک را افزایش دهد شامل موارد زیر است:
نابرابری جنسیتی و اجتماعی
در حالی که تنبیه بدنی به دلیل نشانه‌هایی که از خود برجای می گذارد، تکان دهنده است، اما همه نشانه های کودک آزاری آشکار و قابل دیدن نیست. نادیده گرفتن نیازهای کودکان، گذاشتن آنها در شرایط خطرناک و ناپایدار، احمق شمردن آنها نیز نوعی کودک آزاری و بی توجهی به کودک شمرده می شود و می توانند زخم های عمیق و ماندگار در روان کودک بر جای بگذارند.