دسترسی سریع


برای شرکت در تست ها و یا مشاهده نتایج و تفسیر آزمون ها از این بخش استفاده نمایید

اختلال شخصیتی هیستریونیک ( نمایشی )

افرادی که دچار این اختلال شخصیتی هستند، هیجان های شدید و ناپایدار با خودپنداره تحریف شده دارند.
اعتماد به نفس افراد دچار اختلال شخصیتی هیستریونیک بستگی به تایید دیگران دارد و از احساس ارزش به خود واقعی آنان سرچشمه نمی گیرد. آنها آرزوی شدیدی دارند تا مورد توجه دیگران قرار گیرند و برای دریافت توجه دیگران به شکلی نامتناسب یا نمایشی رفتار می کنند. واژه هیستریونیک به معنی "رفتار نمایشی "یا " نمایش گونه " است. این اختلال بیشتر در زنان دیده می شود تا در مردان و از سال های آغاز نوجوانی یا بزرگسالی بروز می کند.

نشانه های اختلال شخصیتی هیستریونیک چیست؟

  • در بسیاری از موارد افراد مبتلا به اختلال شخصیتی هیستریونیک مهارت های اجتماعی خوبی دارند، اما آنها از این مهارت ها برای وادار کردن دیگران به انجام کارهای مورد علاقه خود بهره می گیرند، تا در مرکز توجه باشند.
  •  فردی که دچار این اختلال است ، به جز هنگامی که مورد توجه است، احساس بی قراری و ناراحتی می کند. پوشش آنها تحریک آمیز به نظر می رسد، رفتار اغوا کننده دارند
  • به سرعت هیجان ها و عواطف آنها تغییر می کند ( تغییرات هیجانی سریع دارند )،
  • نمایشی رفتار می کنند، به شکلی که انگار در حضور گروه بزرگی از تماشاچیان نمایش می دهند. هیجان های آنان اغراق آمیز و خالی از شفافیت و خلوص است.
  • نگرانی شدید در باره وضعیت ظاهری خود دارند.
  • پیوسته در جست و جوی تایید و اطمینان بخشی از سوی دیگران در باره ظاهر خود هستند.
  • به آسانی گول می خورند و تحت تاثیر قرار می گیرند.
  • در برابر محرومیت بردباری ندارند و به آسانی خسته و کسل می شوند.
  • اغلب کارها را بدون آنکه به پایان برسانند، رها می کنند و به کار دیگری روی می آورند.
  • در باره کاری که می خواهند انجام دهند، اندیشه و درنگ نمی کنند ( شتاب زده تصمیم گیری می کنند).
  • در حفظ روابط با دیگران مشکل دارند. در برخورد با دیگران بسیار سطحی رفتار می کنند ( رفتار سطحی و کم عمق دارند ).
  • خود محور هستند و به ندرت برای دیگران نگرانی نشان می دهند.


علت اصلی و قطعی اختلال شخصیتی هیستریونیک شناخته نشده است. ولی بسیاری از دست اندرکاران حرفه ای بهداشت روان باور دارند که هر دو عامل : آموختن و ارث در بروز آن نقش دارند. برای نمونه، بررسی گرایش به اختلال شخصیتی هیستریونیک در خانواده ها، نشان داد که یک انتقال یک استعداد ژنتیکی در بروز این اختلال نقش دارد.
برخی عوامل محیطی از جمله نبود انتقاد و یا تنبیه در دوران کودکی و یا تقویت مثبت در هنگامی که کودک یک کار مورد تاییدو پسندیده را به پایان برسانند و توجه غیرقابل پیش بینی به کودک توسط پدر یا مادر، می تواند سبب پیچیدگی و ابهام کودک در این زمینه شوند که کدام گونه رفتارها می توانند تایید پدر یا مادر را به دست آورند.
اختلال های شخصیتی همچنین در ارتباط با خلق و خوی افراد و سبک شخصییتی آنان و روش هایی که افراد در جریان رشد برای سازگاری با استرس می اموزند، می تواند سبب گسترش این اختلال شخصیتی شوند.

تشخیص اختلال شخصیتی هیستریونیک

در صورتی که نشانه های این اختلال شخصیتی دیده شود، پزشک باید ارزیابی خود را با بررسی تاریخچه کامل پزشکی و روانپزشکی آغاز کند. اگر نشانه های بدنی وجود داشته باشد، یک معاینه بدنی و آزمایش های آزمایشگاهی ( مانند تصویربرداری اعصاب، بررسی آزمایش های خون ) برای اطمینان از اینکه یک بیماری بدنی سبب بروز نشانه های موجود نگردیده است، پیشنهاد شود.

اگر پزشک هیچ گونه علتی برای نشانه های علایم بدنی پیدا نکند، می تواند وی را به یک روانپزشک یا روانشناس و یا یک دست انرکار حرفه ای بهداشت روان آموزش دیده ارجاع دهد. روانپزشکان و روانشناسان به ویژه با کمک مصاحبه و ابزارهای ارزیابی به بررسی افراد دچار اختلال های شخصیتی می پردازند...

منبع:
Mental Heallth Center
Mental Health and Histerionic Personality disorder.
www.webmed.com/mental-health/histrionic-personality- disorder