اختلال بدشکلی بدن یک اختلال شدید روانپزشکی است که در آن فرد با تصور نارسایی و نازیبایی در ظاهر خود اشتغال خاطر دارد. تمرکز ممکن است بر بخشی از بدن باشد، اما نوعاً شکایت ها بر پوست ( وجود آکنه در چهره، چرب بودن، چین و چروگ و وجود موهای اضافی در صورت)، بینی، دهان، دندانها، طاسی سر، لب های ناهموار، یا سر بی شکل ( بی قواره ) ارتیاط دارند و یا بر احساس کلی زشت بودن متمرکز باشند.
افراد دچار اختلال بدشکلی بدن وسواس زیادی بر تصویر خیالی خود از بدن خویش دارند تا آنجا که تاثیر منفی چشمگیری بر ارتباط وی با سایرین و کیفیت زندگی می گذارد.
هیچ گونه اطمینان بخشی نمی تواند فرد مبتلا به اختلال بدشکلی بدن را متقاعد کند که کاستی های گمان شده توسط وی واقعی نیست.

چند واقعیت درباره اختلال بدشکلی بدن
1- آغاز اختلال بدشکلی بدن در نوجوانی
- ممکن است 17 سال زمان ببرد تا اینکه تشخیص برای فرد عنوان شود؛ زیرا بسیاری از بیماران از افشاء کردن نشانه های بیماری شان نزد پزشک خود خودداری می کنند
- برآورد شده است که 1% تا 2% جمعیت عمومی در آمریکا و 7% تا 15% مراجعه کنندگان برای انجام عمل جراحی زیبایی و پلاستیک، دچار این اختلال می باشند.
بیش از 90% افرادی که دچار اختلال بدشکلی بدن هستند، پس از انجام عمل زیبایی بر این باورند که بخش جراحی شده یا تغییری نکرده و یا بدتر شده است.
- افراد دچار اختلال بدشکلی بدن اغلب اختلال های دیگری مانند افسردگی، هراس اجتماعی و یا اختلال وسواسی-اجباری را گزارش می کنند.
- اختلال بدشکلی بدن درمان نشده، می تواند خطر دست زدن به خودکشی را افزایش دهد.

داشتن اشتغال ذهنی با اختلال بدشکلی بدن می تواند تاثیر بسیار چشمگیری بر کارکردهای اجتماعی، حرفه ای و سایر جنبه های مهم زندگی بگذارد. این افراد پیوسته جویای اطمینان بخشی دیگران هستند و هنگامی که سایرین وجود بدشکلی بدنی آنان را تایید نمی کنند، سرخورده و دلگیر می شوند. بسیاری از این افراد هذیان انتساب به خود نیز دآرند. به این معنی که فکر می کنند دیگران به دلیل کاستی های بدن آنها به آنها خیره می شوند و در باره آنها صحبت می کنند.
برخی افراد دچار این اختلال به دلیل وضعیت ظاهر خود چنان دچار سراسیمگی و آشفتگی می شوند که ممکن است از ادامه کار و تماس های اجتماعی پرهیز کنند و به کار خانه داری بپردازند، زیرا می خواهند که خود را از نگاه های دیگران دور کنند.

علت واقعی بروز اختلال بدشکلی بدن شناخته شده نیست؛ گرچه برخی نظریه ها در این زمینه وجود دارند. این اختلال می تواند جنبه ژنتیکی داشته باشد، زیرا اختلال بدشکلی بدن در بستگان درجه یک افرادی که دچار این اختلال هستند، چهار برابر بیشتر است.

به نظر می رسد برخی نابهنجاری های کارکردی در پردازش دیداری و سامانه لیمبیک در مغز به عنوان یک علت بالقوه موثر باشد. در نهایت پایین بودن میزان برخی پیام رسان های عصبی مانند سروتونین ممکن است یک عامل آسیب پذیر به شمار روند.
برخی بررسی ها نشان داده اند که تجربه بدرفتاری های عاطفی و فیزیکی در دوران کودکی می تواند خطر احتمال بروز این اختلال را در دوران بزرگسالی افزایش دهد.

منبع:
www.medicalnewstoday.com/articles
Kathleen, D. ( 2016 ). Body dysmorphic order: symptoms diagnosis and treatments...