هدف های این پژوهش عبارت بودند از :

1) بررسی و مقایسه ویژگی های فردی سالمندان و افراد میانسال عادی جامعه که بسابقه ستری داشته اند یا نداشته اند  
2) تعیین عوامل مربوط به خطر بستری شدن در طول یک دوره زمانی نه ساله.

در یک بررسی طولی آینده نگر با رویکرد چندعاملی بر پایه جمعیت مورد بررسی، 772 شهروند سوئدی با میانگین سنی 69/7 سال و دامنه سنی 103- 46 سال که 59% آنان زن بودند، شرکت کردند. داده ها به کمک یک پرسش نامه در زمینه بهداشت روانی و بدنی، عوامل اجتماعی، اقتصادی و شخصیتی گردآوری شد.
در طول 9 سال پیگیری، اطلاعات مربوط به تشخیص ها و بستری شدن این افراد در مراکز بهداشتی- درمانی گردآوری گردید.

یافته ها نشان دادند که 484 نفر ( 63% ) دست کم در زمان پیگیری یک بستری داشته اند. شایع ترین علت بستری شدن، بیماری های قلبی-عروقی (25% ) و تومور ( 22% ) بوده است.

این بررسی نشان داده است که حمایت بیشتر از سوی بستگان و سن بالاتر با افزایش شمار بستری شدن ها ارتباط داشته است.
یافته ها همچنینی گویای آن بود که وضعیت تاهل ( افراد ازدواج نکرده و افراد بیوه ) و حمایت از سوی دوستان ، با شمار کمتر بستری شدن ارتباط داشته است.

عوامل اجتماعی، تاثیر بسیار چشمگیری در شمار بستری شدن افراد داشته است. وجود مشکلات بدنی و روانشناختی افراد نقشی در افزایش یا کاهش شمار بستری نشان نداده است. شمار بستری ها در زنان و مردان در گروه های سنی مختلف متفاوت بوده است.
پژوهشگران بر این باورند که این یافته ها می توانند در مداخله های درمانی با هدف ارائه و بهره گیری خدمات بهداشتی در آینده کاربرد داشته باشند.

منبع:
Hallgern, J., Fransson, E. I. et al. ( 2016 ). Factors associated with hospitalization risk among community living middle aged and older persons.
Archive of Gerontol Geriatric, 26: 66: 102 - 108