هدف این پژوهش بررسی میزان توانایی مردم هنگ کنگ برای شناسایی 13 اختلال روان شناختی و مطالعه اینکه آیا امکان وجود ارتباط میان آگاهی از اختلال های روانی و گرایش آنها به توضیح و تشریح علامت های اختلال های روانی در عبارت ها و واژ ههی بدنی هستند یا خیر؟

در این پژوهش 299 نفر شرکت کردند و صحنه هایی از اجرای نمایشی افراد دچار اختلال پس از حادثه استرسی، افسردگی، اختلال وسواسی- اجباری، اختلال شخصیتی وابسته، اختلال شخصیتی اسکیزوتایپال، اختلال اضطراب فراگیر، هراس مرضی از فضاهای باز، اختلال دوقطبی، هراس اجتماعی، اختلال وحشت زدگی، اختلال شخصیتی خودشیفته، اسکیزوفرنیا و اختلال شخصیتی ضداچتماعی به نمایش در می آمد و شرکت کنندگان می بایست تشخیص دهند که چه اختلالی نمایش داده می شود.

نتایج نشان داد که به طور کلی ، اختلال وسواسی - اجباری بهتر از سایر اختلال ها شناخته شد و اختلال های شخصیتی بدترین میزان را از نطر شناسایی داشتند.
همبستگی منعی داری میان میزان آگاهی در زمینه بهداشت روانی شرکت کنندگان و میزان ارائه تبین های بدنی آنان به دست آمد تا تبین های روانشناختی برخی اختلال های روانی بهتر شناخته شده ( مانند اختلال وسواسی-اجباری ( 41% ) و افسردگی ( 36/3 % ). به هر روی بیشتر اختلال ها به صورت ضعیف شناسایی شدند و تنها 15% سایر اختلال ها به درستی شناسایی شدند. میزان شناخت افراد شرکت کننده در این بررسی از بیش از نیمی از اختلال ها تنها 5% بود. تنها در 5% موارد در زمینه نیمی از اختلال ها ی معرفی شده پاسخ درست دادند. هم سو با بسیاری از بررسی های انجام شده در این زمینه ، این بررسی نشان داد که شرکت کنندگان آسیایی ، در زمینه شناخت عادت های اختلال های روانشناختی سواد و آگاهی کمی داشته اند و شاید بتوان علت این وضعیت را این واقعیت است که هنوز بیماری های روانشناختی در روانپزشکی با گونه ای تابو یا " کلام مگو " همراه است ( گونه ای تابو به شمار می روند. )

منبع:
Lui, C., Wong, C., et al. ( 2016 ). Mental Health litracy in Hong Kong. International Social Psychiatry, June 3.