روانشناسان بر این باورند که اضطراب جدایی در ماه های نخستین زندگی و به ویژه 6 تا 18 ماهگی فرد شکل می گیرد و چه بسا تا سنین بزرگسالی به شکل های گوناگون در افراد باقی می ماند.

در سنین یاد شده مادر بخشی از وجود کودک به شمار می رود. نبود مادر و یا پدر یا هردو در یک مدت زمان حتی کوتاه از دیدگاه کودک چند ماهه به معنی نبود دائمی آنها تلقی می شود و احساس می کند که آنها را برای همیشه از دست داده است. از این رو دچار پریشانی و نگرانی شدید می شود.

این نبود مادر در ماه های نخست زندگی می تواند زیان ها و آسیب های جبران ناپذیری را برای کودک در پی داشته باشد. از این رو مادر تا سن 18 ماهگی هرگز نباید کودک را حتی برای مدت کوتاه ترک کند.

به طور کلی هر ساعتی را که مادر در ماه های نخست زندگی نوزاد و کودک با وی می گذراند، از هزاران ساعت وقت گذاشتن و انجام کار برای وی در آینده پیشگیری می کند.