کودک انسان در ارتباط با دیگران باید مهارت های انسانی و اصول اجتماعی شدن را بیاموزد. یکی از راه های آموزش اصول و مهارت های اجتماعی شرکت آنان در فعالیت هایی است که از آنها به عنوان بازی یاد می کنیم. کودکان تا دو سالگی با کسی بازی نمی کنند. از دو تا شش سالگی آمادگی همبازی شدن با سایر کودکان را خواهند داشت و تمایل به بازی با کودکان دیگر پیدا می کنند. برادران و خواهران نقش مهمی در آغاز بازی کودکان دارند.

کودکان در این سن برادر یا خواهر کوچکتر را به عنوان اسباب بازی در نظر می گیرند. همبازی های کودک بهتر است کودکان همسن و سال باشند. در 80 درصد موارد بهتر است با همجنس خود به بازی بپردازند. در درصدی از موارد همبازی شدن با غیر هم جنس نیز می تواند در رشد مهارت های ذهنی، روانشناختی و حرکتی وی سودمند باشد و وی را در زمینه به دست آوردن مهارت های اجتماعی کمک کند. روانشناسان بر این باورند که در دوره ای از سن، دختران در برخی زمینه ها مانند توانمندی های ارتباطی، هیجانی و سخن گفتن و مانند آن از پسر ها پیشی می گیرند.

همان گونه که اشاره شد کودکان تا دو سالگی به دنبال داشتن دوست نیستند و دوستی ندارند، بلکه همبازی می خواهند. در این سن و سال پدر و مادر باید به کودک کمک کنند که فرزندشان با کودکان دیگر آشنا شوند، با آنها گفتگو کنند و خودشان پیشنهاد آغاز بازی را به یگدیگر بدهند.

پدر و مادر باید هنگام آغاز بازی با کودکانشان به انها بگویند که مرا مانند یک کودک 3 ساله در نظر بگیر که می خواهد با تو بازی کند، نه به عنوان پدر یا مادر. باید به کودک کمک کرد تا ارتباط های اولیه را به خوبی پشت سر بگذارد. اگر نتواند در این سن با کودکان دیگر به خوبی ارتباط برقرار کند، شاید به این نتیجه برسد که دیگران خوب نیستند، و گفتگو، ارتباط و تعامل با آنها سودی ندارد و به طور کلی جهان جای خوبی نیست و از این رو به گوشه گیری و کناره گیری از دیگران و جامعه روی آورد.

کودکان ممکن است یگدیگر را هل بدهند، گاز بگیرند و با یگدیگر به خوبی تعامل نداشته نباشند. اگر دو کودک با هم نساختند یا بازی نکردند نباید به این نتیجه برسیم که نمی توانند با هم بازی کنند و یا با هم دوست شوند. زیرا پس از چند لحظه ممکن است با یگدیگر یک بازی را آغاز نمایند و چنان با هم گرم بازی شوند که ترک کردن یگدیگر را بسیار دشوار و ناراحت کننده بدانند.

از این رو پدر و مادر زمانی که می خواهند جایی را که کودکان مشغول بازی هستند ترک کنند، چند دقیقه پیش بایستی به آنها بگویند تا کودکان بتوانند به گونه ای خود را جمع و جور کنند، بازی خود را تمام کنند و آماده ترک یگدیگر شوند. در غیر این صورت کودک ممکن است این احساس را پیدا کند که چیزی را از دست داده است.

باید کودکان را آزاد گذاشت تا اسباب بازی های خود را برای بازی، خود برگزینند و اگر اسباب بازی را به گونه ای انتخاب کنند که برای آنها خطری یا آسیبی را به دنبال نداشته باشد، دخالتی در بازی آنها نشود.